نوبهارست در آن كوش كه خوشدل باشي
 كه بسي گل بدمد باز و تو در گِل باشي‏
در چمن هر ورقي دفتر حالي دگرست
حيف باشد كه ز كار همه غافل باشي‏
من نگويم كه كنون با كه نشين و چه بنوش
 كه تو خودداني اگر زيرك و عاقل باشي‏
چنگ در پرده همين مي‏دهدت پند ولي
وعظت آن گاه كند سود كه قابل‏
نقد عمرت ببرد غصه‏ء دنيا به گزاف
گر شب و روز درين قصه‏ء مشكل باشي‏
گرچه راهيست پر از بيم ز ما تا بر دوست
 رفتن آسان بود ار واقف منزل باشي‏
حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد
 صيد آن شاهد مطبوع شمايل باشي‏
نوروزتان پیروز