نوبهارست در آن كوش كه خوشدل باشي
كه بسي گل بدمد باز و تو در گِل باشي
در چمن هر ورقي دفتر حالي دگرست
حيف باشد كه ز كار همه غافل باشي
من نگويم كه كنون با كه نشين و چه بنوش
كه تو خودداني اگر زيرك و عاقل باشي
چنگ در پرده همين ميدهدت پند ولي
وعظت آن گاه كند سود كه قابل
نقد عمرت ببرد غصهء دنيا به گزاف
گر شب و روز درين قصهء مشكل باشي
گرچه راهيست پر از بيم ز ما تا بر دوست
رفتن آسان بود ار واقف منزل باشي
حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد
صيد آن شاهد مطبوع شمايل باشي
نوروزتان پیروز